مدل برآورد تعداد تصادفات برای راههای شهری ایران

در این مقاله، یک مدل آماری برای تخمین تعداد تصادفات در قطعات راههای شهری ایران ارایه شده است. این مدل براساس داده های ترافیکی، هندسی، محیطی و تصادفات 161 قطعه راه شهری بطول کلی 104 کیلومتر در یکی از شهرهای بزرگ ایران (زاهدان) پایه ریزی شده ومی تواند برای ارزیابی از عملکرد ایمنی انواع راههای شهری ونیز مقایسه سناریوهای مختلف یک برنامه ریزی حمل و نقل از نظر ایمنی مورد استفاده قرار گیرد . برای ساخت این مدل،روش جدیدی ابداع شده است که انتخاب نوع مدل برمبنای خصوصیات آماری داده ها، تعیین شکل تابعی هر متغیر مستقل براساس توابع انتگرال ، محاسبه ضرایب مدل برمبنای یک روش ابتکاری موسوم به " گرادیان اصلاح شده " ، آزمایش نکویی برازش مدل با استفاده از نمودار تجمعی باقیمانده ها و عدم استفاده ازنرم افزارهای موجود آماری ، مهمترین ویژگی آن راتشکیل داده و از مزیت عمده قابلیت تعمیم به سایر موضوعات مهندسی نیز برخوردار می باشد. نتایج این مطالعه نشان می دهد که هریک از متغیرهای مستقل از شکل تابعی خاصی پیروی می کنند که با خصوصیت داده ای آنها در ارتباط بوده و روشهای آماری موجود نظیر رگرسیونهای خطی تعمیم یافته ( GLM) و رگرسیونهای خطی معمولی ( (CLMبدلیل عدم توانایی در جداسازی متغیرها و مدلسازی روابط غیرخطی بین متغیر وابسته و هر متغیر مستقل، قادر به برازش مناسب داده هایی باخصوصیات مختلف نمی باشند. همچنین ،حجم ترافیک بصورت متوسط ترافیک روزانه (AADT) بیشترین تاثیر را در میزان تصادفات داشته وبازای هر 10000وسیله نقلیه در روز، تعداد تصادفات را بین 20-15 درصد افزایش یافته و در حجمهای بالا این درصد روبه کاهش می باشد. بعلاوه، متغیرهایی نظیردرصد استفاده از پارکینگ حاشیه، تراکم نقاط دسترسی، تعداد خطوط، جهت ترافیک، عرض سواره رو و میانه از دیگر متغیرهایی هستندکه در شهرهای ایران به نسبتهای مختلف در افزایش یا کاهش تصادفات نقش دارند.